Ouderblog Mirte: ‘De vrijeschool heeft mij een sterke basis gegeven’

Waarom kiezen ouders voor een vrijeschool? Wat krijg je als ouder allemaal mee van de antroposofie? Iedere maand laten we een ouder aan het woord. Deze maand: Mirte, moeder van Lena en Aron. Dit is de eerste editie.

Door Mirte Meeuwisse

Hoi, Mijn naam is Mirte Meeuwisse Da Ponte. Ik ben samen met Mark ouder van Lena (inmiddels in de 2e klas van de middelbare school) en Aron, klas 6A. 
Acht jaar geleden zijn we van Den Haag naar Almere verhuisd. Onze kinderen zaten daar al op de vrijeschool en gelukkig konden zij ook hier in Almere terecht. 
Als klassenouder van de klas van Lena kwam ik veel op de Lierstraat. 

Aron zit nu in de 6de klas. De afgelopen jaren fietst hij zelf op en neer en nu door corona kom ik al helemaal niet meer op school.
 Tenminste… nu ben ik weer even druk, want als ouder speel ik mee in het driekoningenspel. Op de dag dat de Vrije Mare uitkomt, hopen we ons spel aan de klassen 4, 5 en 6 te kunnen laten zien.  

Waarom een vrije school? 

Ik kom uit een vrijeschoolnest. Mijn vader heeft op de Vrije School Den Haag gezeten, mijn ouders kennen elkaar van de Warmonderhof (opleidingen voor biologisch-dynamische landbouw in Dronten, red.) en zelf heb ik vrijeschoolonderwijs gevolgd in Deventer en Zutphen. 
 

De antroposofie is voor mij iets waar ik niet echt over nadenk maar waarmee ik ben grootgebracht. Toen de kinderen kwamen en we op zoek moesten naar een school, hebben we een aantal scholen bekeken. De vrijeschool was voor mij als thuiskomen.
 Voor Mark waren heel veel dingen nieuw en onbekend. Het grappige is dat ik pas als ouder meer ben gaan nadenken over het waarom en de symboliek van de spreuken, jaarfeesten en gewoonten. Als kind dacht ik daar niet over na. 

Als ik aan de vrijeschool denk, dan denk ik aan: inademen, uitademen. De seizoenen volgen en mogen ontdekken wie je zelf bent. Ik heb de hele vrijeschool doorlopen, tot en met de 13de klas (die toen nog bestond). Wat ik heel bijzonder vind, is dat de vrijeschool mij een hele sterke basis heeft gegeven.
  

Ik heb nu al een paar keer meegemaakt dat ik iemand ontmoette in een hele andere setting, in het studentenleven, bij wedstrijdzeilen of in het werkveld, waarbij ik dacht: jou vind ik een heel fijn persoon! Of: bij jou voel ik me thuis. 
Pas heel veel later ontdekte ik dan dat die persoon vroeger ook op de vrijeschool had gezeten. Dat is toch bijzonder? Blijkbaar is het een belangrijke rode draad door mijn leven, waar ik inmiddels ook de draden van mijn kinderen aan heb mogen spannen en ook de draad van Mark aan heb mogen knopen. 
 

Helaas kom ik als ouder nu veel minder op school. De enorme seizoenstafel, normaal vol met popjes, dingen uit de natuur en eindeloze knutsels van de kinderen, is gereduceerd tot een klein plankje. 

Toch draag ik de school en de docenten een warm hart toe. Ik moet er ook nog even niet aan denken dat we eind van het schooljaar deze fase af gaan sluiten en afscheid gaan nemen van de school. 

Deze blogestafette draag ik graag over aan Petra Warrink, met haar heb ik veel gemeen in hoe we in het leven staan en hoe we zijn opgevoed. Ze is mijn vrijeschoolvriendinnetje. Ondanks dat we elkaar pas een paar jaar echt kennen!